Rijtest: Toyota Prius 1.8 Hybrid (2016)De Toyota Prius is sinds zijn ontstaan de referentie op het vlak van hybrides. Of dat anno 2017 nog steeds het geval is? We zochten het uit.

Wanneer een merknaam een soortnaam wordt dan heb je iets goed gedaan. De Toyota Prius was bij zijn ontstaan in 1997 lang niet de eerste hybride maar werd wel de hedendaagse verpersoonlijking van het concept. Vooral de laatste jaren zijn quasi alle mainstream constructeurs (noodgedwongen) meegestapt in het hybrideverhaal. Zelfs Ferrari heeft technische gezien een hybridemodel in zijn catalogus – al stond het ecologisch aspect niet echt hoog op het prioriteitenlijstje.

Rijtest: Toyota Prius 1.8 Hybrid (2016)

In theorie klinkt het hybrideverhaal uitermate geloofwaardig. Het idee is immers dat je zoveel mogelijk energie die mogelijk verloren gaat recupereert, in dit geval in een batterij, om deze dan weer te gebruiken wanneer de omstandigheden het toelaten. Enerzijds ter ondersteuning van de klassieke verbrandingsmotor, anderzijds puur elektrisch, bijvoorbeeld het een stadsomgeving. Wat dat betreft konden de eerste drie generaties ondergetekende niet echt overtuigen. Los van het esthetisch aspect van de Prius welk voornamelijk een functioneel, aerodynamisch gegeven is, werd je nooit bepaald vrolijk achter het stuur van de ecomobiel.

Rijtest: Toyota Prius 1.8 Hybrid (2016)Rijtest: Toyota Prius 1.8 Hybrid (2016)

Voornamelijk omdat echt ecologisch rijden bloed, zweed en tranen kostte om toch nog enigszins een redelijk laag verbruik te scoren versus klassieke benzines of diesels. Tevens moest je nog maar naar het gaspedaal kijken of de CVT-transmissie sloeg op hol, de motor maakte een herrie van jewelste en je kreeg er zowaar een schuldgevoel van. Zuinig rijden was best een opgave.

Rijtest: Toyota Prius 1.8 Hybrid (2016)

De vierde generatie doet wat dat betreft heel wat beter. De basisingrediënten zijn nog steeds dezelfde met een atmosferische benzine voorin, een omzetter met CVT in het midden een pakket NimH-batterijen achterin. Maar zowel de 1.8-liter grote benzinemotor als de rest van de aandrijflijn werd herzien met het oog op extra efficiëntie. Zo is de verbrandingsmotor met een energie-efficiëntie van 40% enig in zijn soort.

Rijtest: Toyota Prius 1.8 Hybrid (2016)Rijtest: Toyota Prius 1.8 Hybrid (2016)

Alles samen is Prius-rijden lang niet meer zo frustrerend als het ooit was. Sterker nog, we zouden het zelfs aangenaam durven noemen zolang je je maar bewust bent van zijn opzet. Dankzij zijn nieuw onderstel stuurt en rijdt de Prius zelfs verrassend licht. Sportief wordt het uiteraard nooit maar ook op dat vlak is de vierde generatie er met rasse schreden op vooruit gegaan.

Rijtest: Toyota Prius 1.8 Hybrid (2016)

Rijtest: Toyota Prius 1.8 Hybrid (2016)Rijtest: Toyota Prius 1.8 Hybrid (2016)

Het uiterlijk is er weliswaar niet minder controversieel om geworden, in tegendeel zelfs. Maar Toyota wil met de Prius – net zoals met de waterstofauto Mirai – bovenal een statement maken, net als het koperspubliek. Dezelfde aandrijflijn vinden we intussen ook in andere Toyota’s zoals de C-HR, RAV4 of Auris. Door zijn gunstige aërodynamische vorm scoort de Prius op het vlak van verbruik nog net dat tikkeltje beter dan zijn collega’s maar echt groot is het verschil in dagelijkse omstandigheden niet. Zelf kwamen we zonder echt de hypermile-pet op te zetten op een respectabel verbruik van 4,8 l/100 km. Echt groene jongens doen het vast nog beter. Zelf geeft Toyota een normverbruik van 3,0 l/100 km of een CO2-uitstoot van 70 g/km.

Rijtest: Toyota Prius 1.8 Hybrid (2016)

Zoals we reeds aanhaalden heeft de Prius het hybriderijk al lang niet meer voor zich. Kijken we naar zijn meest directe concurrent dan komen we snel uit bij de Hyundai Ioniq. Deze mag dan wel de eerste echte hybride zijn in het Koreaanse gamma (met eveneens een volledig elektrische en plug-in variant), op papier moet de hybrideversie nauwelijks onder doen. En ook in prijs is de Ioniq bijzonder concurrentieel met een vanafprijs van 26.899 euro tegenover de minimum 30.310 euro die Toyota voor deze Prius vraagt.

Conclusie
De Prius mag dan wel nog wat groter en dat tikkeltje zuiniger zijn, de Ioniq hinkt wat dat betreft niet veel achter. Toch blijft de Prius naast zijn ecologische credenties in de eerste plaats een statement. De vierde generatie doet wat dat betreft beter dan ooit en is een erg opvallende verschijning. En ook qua rijden scoort de milieuvriendelijke Japanner beter dan ooit met zowel veel rij- en zitcomfort als een goede geluidsisolatie een relatief stille aandrijflijn. Al onthouden wij vooral dat je nu minder moeite moet doen om een laag verbruik op te tekenen en vooral kunt genieten van de stilte en het rijcomfort. En dat is misschien nog zijn grootste verdienste.

Overzicht:
+ Makkelijk zuinig rijden
+ Rijcomfort/stilte
+ Ruimte
+ Bewezen betrouwbaarheid

+/- Uitdagende looks

– Prijsstelling concurrent
– Buitenafmetingen vs binnenafmetingen

Rijtest: Toyota Prius 1.8 Hybrid (2016)

Tekst: Pieter Ameye