Rijtest: Toyota C-HR 1.8 Hybride (2016)De Toyota C-HR is op heel wat manieren de uitgesproken exponent van het nieuwe Toyota.

‘Toyota’s van de toekomst zullen er spannender uitzien én rijden’, aldus de woorden van Toyota CEO Akio Toyoda enkele jaren terug. Aangezien het ontwikkelen van nieuwe auto’s enkele jaren vergt, zien we nu pas het resultaat van die beloftes. De nieuwe generatie Prius was een van de eerste die de kentering liet voelen. Verre van de een klassieke schoonheid, maar de aërodynamische hybride rijdt al bij al een stuk beter dan zijn voorganger(s).

Rijtest: Toyota C-HR 1.8 Hybride (2016)

De C-HR (kort voor Coupé High Rider) maakt eveneens gebruik van Toyota’s ontwikkelingsfilosofie TNGA (Toyota New Global Architecture) en maakt gebruik van hetzelfde GA-C platform – en bij uitbreiding hybridesysteem – dat de Prius siert, maar de klemtoon ligt hier fel meer op rijdynamiek. En het is de Japanners menens. Zo blinken er achteraan dubbele driehoeken in de ophanging en zijn de schokdempers niet zomaar uit een of ander magazijn geplukt, maar komen ze van bij de specialisten van Sachs. Zelfs testwerk op de Nürburgring werd niet geschuwd.

Rijtest: Toyota C-HR 1.8 Hybride (2016)Rijtest: Toyota C-HR 1.8 Hybride (2016)

En het resultaat is… verbluffend eigenlijk. Gekoppeld aan de hybride aandrijflijn van de Prius, inclusief diens CVT-automaat, lijkt de C-HR van meet af aan niet echt voorbestemd als rijdersauto, maar enkele bochten later charmeert de scherp gelijnde crossover met zijn weggedrag. Het stuur is scherp en precies, de ophanging alert en effectief in het uitfilteren van oneffenheden, ook op snelheid, en zelfs bij heftig stuurwerk blijft de koetswerkcontrole overeind. De C-HR zet zijn bestuurder dus aan tot rijden. Het is al van bij de GT86 geleden dat we dat nog eens over een hedendaagse Toyota konden zeggen.

Rijtest: Toyota C-HR 1.8 Hybride (2016)

Bij Toyota zijn ze nooit wild geweest van de zelfontbrandender en deze C-HR is daarop geen uitzondering. Slechts twee motorisaties zijn momenteel beschikbaar. Of je kiest voor de nieuwe, 116 pk sterke 1.2-liter turbobenzine (al dan niet met CVT-automaat en/of vierwielaandrijving) of je kiest zoals in ons geval voor de 122 pk sterke Hybrid. Deze neemt de techniek over van de meest recente Prius en combineert een atmosferische 1.8-liter benzine met een elektromotor en een kleine hoeveelheid Nikkelmetaalhydride-batterijen (NiMH). Maar hoewel de aandrijflijn 1 op 1 overgenomen werd van de Prius, kunnen we ons niet van het gevoel ontdoen dat het in de Prius nog net iets zachter en vlotter presteert.

Rijtest: Toyota C-HR 1.8 Hybride (2016)Rijtest: Toyota C-HR 1.8 Hybride (2016)

De atmosferische motor is volgens Toyota met zijn thermische efficiëntie van 40% de meest energie-efficiënte benzinemotor ter wereld en slaagt er, samen met de hulp van de elektromotor en batterijen, in om een normverbruik van 3,8 l/100 km of 86 gr CO2/km neer te zetten. In de praktijk haalden we een gemiddeld verbruik van 5,3 l/100 km. Nog steeds erg voorbeeldig gezien zijn aërodynamisch minder gunstig crossoverdesign.

Rijtest: Toyota C-HR 1.8 Hybride (2016)

Wat zijn design betreft verdeelt de C-HR de meningen. Het ontwerp is op zijn zachtst gezegd uitgesproken maar onmiskenbaar Japans. En dat is wat ons betreft maar goed ook. Ook al zien we er hier en daar wel wat Hondatrekjes in. Grootste slachtoffer van al deze origami is de functionaliteit van de achterbank die door de hoge C-stijl en oplopende flanken lichtjes claustrofobisch kan aanvoelen. Wat dat betreft had het interessant geweest mocht er een panoramisch dak op de optielijst hebben gestaan. Misschien een tip voor de volgende facelift. De manier waarop de deurklinken van de achterste portieren zijn ingewerkt zijn op zijn minst een knap detail. De koffer is met zijn volume van 377 liter segmentconform groot.

Rijtest: Toyota C-HR 1.8 Hybride (2016)Rijtest: Toyota C-HR 1.8 Hybride (2016)

Rijtest: Toyota C-HR 1.8 Hybride (2016)

Niet alleen het exterieur is een breuk met het conservatief ontworpen Toyota van weleer, ook aan de binnenzijde gaat de C-HR niet snel vervelen. Zoals dat tegenwoordig de gewoonte is kan je de C-HR van kop tot teen personaliseren. Eenmaal de bomen door het bos ziet doorheen de ietwat chaotische uitrustingsniveau’s eindig je zoals in ons geval met een van de betere configuraties. De donkerblauwe buitenkleur komt bij het uitrustingsniveau C-ULT terug aan de binnenzijde in een soort van geanodiseerde oppervlakken en interieurverlichting. Knap gevonden.

Rijtest: Toyota C-HR 1.8 Hybride (2016)Rijtest: Toyota C-HR 1.8 Hybride (2016)

De algemene afwerkingsgraad, knopjes en gekozen materialen zijn in ieder geval een grote stap voorwaarts met wat tot op heden bij Toyota de standaard was. Enkel het vrij lompe touchscreen doet afbreuk aan het geheel. Door zijn dikke randen en hoge positie valt het uit de toon in het verder erg ergonomische interieur. Van het HMI (Human Machine Interface)-infotainmentsysteem zijn we nog steeds gematigd fan. Liever hadden we wat meer fysieke knoppen gezien en ook wat betreft het tactiele aspect is het systeem op het randje. Kies je voor het optionele JBL-geluidssysteem dan mag je je aan flink wat lage tonen verwachten. Lichtjes overdreven, en al zeker omdat het nogal beperkt is qua instellingen. Had van meet af aan beter gekund.

Rijtest: Toyota C-HR 1.8 Hybride (2016)Rijtest: Toyota C-HR 1.8 Hybride (2016)

Standaard komt elke Coupé High Rider rijkelijk uitgerust met in het geval van het uitrustingsniveau C-ULT onder andere Bi-tone koetswerkkleur, 18” lichtmetalen velgen, verdonkerde ruiten, key-less entry & go, automatisch inklapbare spiegels, DAB, verwarmde voorzetels met verwarming en Toyota Safety Sense, inclusief tal van actieve en passieve rijhulpmiddelen). Kostprijs? Minimum 27.440 euro voor de 1.2 en 30.470 euro voor de Hybrid. Een standaard C-HR is er vanaf 22.580 euro, voor de Hybrid betaal je minstens 27.850 euro. Ons testexemplaar tikt af op een catalogusprijs van om en bij de 34.000 euro.

Conclusie
Bovenal bewijst de hippe C-HR crossover dat Toyota- en hybriderijden niet noodzakelijk saai hoeft te zijn – ook al scoort de reguliere, manuele 1.2 wat dat betreft beter. Of de Japanners plannen hebben voor een extra sportieve versie is voorlopig niet geweten, maar met zo’n uitstekend onderstel zou het op zijn minst jammer zijn om het niet te proberen. Akio Toyoda heeft in ieder geval woord gehouden.

Overzicht:
+ Opvallend design
+ Gebruiksgemak hybride
+ Rijplezier
+ Reëel verbruik
+ Comfort

– Lichtinval achterste rij
– Prijs van de hybride loopt op
– Eigenschappen CVT

Rijtest: Toyota C-HR 1.8 Hybride (2016)

Tekst & Foto’s: Pieter Ameye