Rijtest: Ford Ranger 3.2 Wildtrak (2015)

Nog steeds een echt werkpaard, maar dan met een tikkeltje extra verfijning: de nieuwe Ford Ranger.

Sinds de introductie van de ‘nieuwe’ Ranger eind 2011 zag de onverwoestbare Toyota Hilux zijn dominantie met tranen in de ogen achteruitgaan. Niet alleen wij vonden het opmerkelijk dat onze rijtest uit 2012 zo vaak werd gelezen, de Amerikaan viel zo in de smaak dat zijn marktaandeel over de jaren heen opliep van 11,7 procent in 2012 tot 23,6 procent in de eerste elf maanden van 2015. Een jaar dat hij met een verkoop van 27.300 eenheden zelfs afsloot als Europees marktleider. Maar Ford ging niet op haar lauweren rusten, meteen stond een opgefriste versie klaar om het succes te bestendigen. Een hertekend koetswerk, meer luxe voor het interieur, een lager verbruik en een technologische update moesten volstaan om de laadbak vol te gooien met ingevulde orderboeken.

Een pick-up blijft natuurlijk een pick-up, maar toch vonden de designers bij Ford enkele manieren om het stoere karakter te verzoenen met een vleugje verfijning. In zijaanzicht zal je extreem hard je best moeten doen om de verschillen te duiden, maar vooraan is duidelijk dat de koplampen een stuk slanker werden en dat de grille vervangen werd door een trapeziumvormig exemplaar. De bumper lijkt esthetisch gezien ook wat lager te komen, doch werd er aan de doorwaaddiepte van 80 cm en praktische bodemvrijheid van 23 cm met geen vinger geraakt. Een werkpaard blijft nu eenmaal een werkpaard. Eveneens is de Ranger zoals vanouds beschikbaar als Super Cab (één zetelrij + noodzitjes) en Double Cab (twee zetelrijen en vier volwaardige deuren).

Binnenin had het designteam meer vrijheid en kreeg de Ranger een volledige make-over. Ja, de materialen voelen nog steeds even robuust aan en modder was je nog steeds gemakkelijk af, maar het uitzicht ging wel enkele klassen omhoog. Belangrijk daarbij zijn het nieuwe instrumentenbord met twee digitale kleurenschermen achter het stuur en een eigentijdser 8-inch kleurenscherm op de middenconsole. Een welgekomen vervanging voor de knoppenzee en het mini-schermpje van weleer. Bovendien doet daarmee ook het SYNC2 infotainmentsysteem haar intrede, werd de navigatie een stuk ergonomischer en zijn er zelfs gadgets beschikbaar als adaptieve cruise control, verkeersbordenherkenning en rijstrookassistentie. Gezien zijn lengte van bijna vijf en een halve meter is ook de achteruitrijcamera tot slot geen overbodige luxe.

Allemaal mooi meegenomen natuurlijk, doch zijn er meerdere redenen waarom het doelpubliek geen bestelling voor een Kuga of EDGE plaatst. Het kunnen van de Ranger begint daar waar de wegen van de beschaafde wereld eindigen. Naast de stevige doorwaaddiepte en bodemvrijheid (zie boven) heeft de Ranger geen enkel probleem met oprijhoeken van 28 graden of afrijhoeken van 25 graden. Een vierwielaandrijving is hier legio en biedt keuze uit de traditionele achterwielaandrijving voor de weg en twee off-terain standen 4×4 High en 4×4 Low. Waarbij die laatste stand vanzelfsprekend wijst op de lage gearing waarmee je het motorkoppel ook in de meest extreme situaties volledig kan benutten. Het Off-Road Pack met mogelijke blokkering van het differentieel op de achteras zouden we ook aanvinken en kon Ford voor de luttele meerprijs van 300 euro misschien maar beter gewoon standaard monteren.

Ook de ophanging onderscheidt zich van de gemiddelde stadsmus: dubbele driehoeken met schroefveren vooraan en onverwoestbare bladveren achteraan. Soms wat rudimentair aanvoelend op de weg, doch slaagt de Ranger erin ten allen tijde een comfortabel rijgedrag uit zijn hoed te toveren. Terwijl deze pick-up ook dynamisch imponeert, want ondanks de hoge zitpositie en de enorme afmetingen duik je verrassend nauwkeurig de bocht in en haal je ook vol vertrouwen hoge bochtsnelheden. Het is geen Ford Focus, maar ook in dit segment zet de Blauwe Ovaal een benchmark. De capaciteiten van de Ranger worden verder aangevuld met een sleepvermogen van 3.500 kilogram en een laadvermogen tot 1.260 kilogram. Een Focus hatchback plant je dus gewoon achterin, mocht die natuurlijk ook qua afmetingen in de laadbak passen. Desalniettemin is die met een breedte van 1.560 mm (1.139 mm tussen de wielkasten) en lengte van 1.549 mm (Double Cab) tot 1.847 mm (Super Cab) extreem praktisch. Je kan deze ook afsluiten (“Mountain Top”) met een soort rolgordijn. De laadklep voelt wat zwaar robuust aan, maar dit is natuurlijk geen spek voor de bek van Jani Kazaltzis.

Motorisch is er bij de nieuwe Ranger nog steeds keuze uit een 2.2-liter viercilinder en een 3.2-liter vijfcilinder. Twee krachtige zelfontbranders met een vermogen/koppel van respectievelijk 160 pk/385 Nm en 200 pk/470 Nm: aan trekkracht geen gebrek! Schakelen gaat via een manuele of automatische zesbak. Na de beproeving van de viercilinder in 2012 gingen we nu op stap met de vijfcilinder, die volgens de statistieken ook verrassend vaak gekozen wordt. Voor de sprint van 0-100 km/u in 10,9 (10,6) seconden (automaat) zullen de klanten het niet doen, maar met een leeggewicht van om en bij de 2 ton is het extra vermogen en koppel welgekomen. Niet dat de Ranger erom smeekt, maar voor de bescheiden meerprijs van 1.200 euro zouden we ook onze Amerikaanse hoed opzetten: the bigger, the better. Klanten zullen daarnaast ook tevreden zijn met een tot 17% gedaald verbruik vanwege een start-stop systeem, gewijzigde overbrengingsverhoudingen en de elektronische stuurbekrachtiging. Op papier verbruikt de Double Cab Ranger met 3.2-liter een gemiddelde van 8,3 liter per 100 kilometer. Wij eindigden onze testrit met een cijfer van 9,2. Beter dan onze vorige testrit… met de 2.2-liter. Gezien de CO2-uitstoot van 218 g/km schrijf je de Ranger best in als lichte vracht, in dit segment niet meer dan een evidentie.

Prijsgewijs begint de Ford Ranger bij 24.195 euro (exclusief BTW). Daarvoor krijg je een Super Cab werkpaard met 2.2-liter TDCi in uitvoering XL. Vierwielaandrijving is standaard. Naast de XL-uitvoering is er ook nog XLT, Limited en de topuitvoering Wildtrak. Die laatste voegt zoals op onze testwagen onder andere 18-inch velgen, elektrisch verstelbare zetels en het Pride Orange koetswerkkleur toe. Geen liefhebber? De Wildtrak kan je gerust ook in andere kleurstellingen bekomen. Opties zijn zoals we van Ford gewoon zijn heel betaalbaar: Parkeerhulp voor en achter (€250), achteruitrijcamera (€600), Trekhaak (€300) en navigatie (vanaf €750). Telkens exclusief BTW, weliswaar. Weet je zelf niet wat kiezen en is er voldoende budget, laat dan de gemiddelde Ranger klant voor jou kiezen: Double Cab (98% van de klanten), 3.2-liter (76%), automaat (55%) en Wildtrak uitvoering (56%).

Conclusie

Een werkpaard blijft een werkpaard, al dicht Ford met deze opfrissing de kloof tussen pick-up en doodgewone personenwagen nóg verder. De brute Ranger ziet er met zijn kolossale afmetingen niet zo elegant uit noch klinkt vanuit het interieur echt verfijnd, in het segment van pick-ups is de Ford een geslaagde verschijning en qua interieurstyling moet de wagen ondertussen allesbehalve onderdoen voor de beter uitgeruste familiewagen. Aan zijn extreme capaciteiten werd niet geraakt, enkele technologische hulpmiddelen werden toegevoegd en het verbruik van beide motoren ging de goede richting uit. Een rijtest met de Ford Ranger bevestigt zijn fors gestegen marktaandeel: noeste en betrouwbare werkkracht op de werf of het veld, beschaafd op de openbare weg.

Overzicht
+ Capaciteiten op het terrein
+ Comfortabel
+ Acceptabel verbruik

– Klassieke pick-up nadelen: ruwe materiaalkeuze, enorme afmetingen, luidruchtige zelfontbrander

Tekst & Foto’s: Tim De Baets