Roadtrip: International MINI Meeting 2014

Ter ere van de 55ste MINI-verjaardag brachten we een bezoekje aan de IMM 2014. 

Mugello (Italië), Balatonfüred (Hongarije), St. Stephan (Zwitserland) en Neumarkt (Duitsland) zeggen jullie hoogstwaarschijnlijk weinig tot niets, maar er is toch een link die een paar duizendtal mensen op deze aardbol zonder problemen weten te leggen. Mensen als Phillip Walters, die afgelopen weekend helemaal uit Nieuw-Zeeland afzakte naar het Verenigd Koninkrijk voor de jaarlijkse bijeenkomst van zijn type droomwagen. Van toewijding gesproken! En we spreken hier niet over Porsches, Ferrari’s of Lamborghini’s, maar over de hoofdster uit The Italian Job: de MINI Cooper. Dit jaar vond de International MINI Meeting (IMM) immers plaats in Kent, waar tegelijk de 55^ste verjaardag van de MINI werd gevierd. Ook wij kregen een uitnodiging, de sleutels van de nieuwste MINI Cooper D en een ticket voor le Shuttle. Een kort reisverslag wilden we jullie niet onthouden.

Het scheelde niet veel of we werden gewoon met de Eurostar richting Londen gebracht, maar uiteindelijk kregen we toch de kans om op vier wielen het kanaal over te steken. Een leuke toevoeging, want de tocht naar de bestemming is zoals iedereen weet een onmisbare ervaring op zich. Voor het eerst aan het stuur van de nieuwe MINI Cooper D, voor het eerst met de wagen de trein in en voor het eerst links rijden. Niet allen even hoog op de bucket list, maar je eerste keer vergeet je nu eenmaal nooit. Spannend was ook even de heenreis, want toen de navigatie +65 min aangaf, was onze buffer meteen opgesoupeerd. Gelukkig bracht een kleine omweg soelaas en meteen ook een kans om de variabele demping richting Sport in te stellen, want het landelijke Nevele schotelde enkele leuke S-combinaties voor. Even genieten van het typische MINI rijplezier, want daarna volgden nog 150 cruise-kilometers op de snelweg richting Calais. De nieuwe driecilinder bewees zich zuinig, maar meer interessante zaken kunnen we daar nu eenmaal niet over zeggen. Een gedetailleerde rijtest volgt nog.

Iets voor de Eurotunnel sprak ik af met de concullega’s, waarna we koers zetten richting check-in. Na de traditionele dubbele douane-controle, een kleine versnapering en heel wat wachten zaten we eindelijk op le Shuttle. Een beetje claustrofobisch, maar uitstappen is mogelijk en de rit onder het water duurt amper 35 minuten. Eens de trein uitgereden zit je meteen op de M20, de autosnelweg richting Londen. Remember to keep left, al viel dat uiteindelijk stukken beter mee dan verwacht. Helaas telde het Verenigd Koninkrijk nog meer irritante middle lane drivers dan België en was ik amper mee met de snelheidslimiet, maar door dat laatste ging het alleen nog vlotter vooruit dan eigenlijk was toegestaan. Tot op 15 km van Londen dan toch, want aanschuiven voor de Blackwall Tunnel duurt op vrijdagmiddag makkelijk ruim een uur. Gelukkig kwamen we nog net op tijd voor een ontspannende kop thee en een stukje MINI in de mond.

Fast forward richting IMM 2014, want tussen vrijdag 5 pm en zaterdag 9 am gebeurde er nu eenmaal weinig waarmee we jullie tijd willen verdoen. Eten, drinken, luisteren naar de heroïsche verhalen van de kleine Napoleon onder de Belgische autojournalisten en het ontwijken van door eyeballing dronken geworden Essex girls op straat. Meer niet. Zaterdag was MINI-dag: eerste, tweede en derde generatie ontmoeten elkaar in groten getale. Hier en daar zag je ook nog een MINI Moke of een MINI Marcos, alsook vanzelfsprekend een uit de hand gelopen hobbyprojectje of twee. De IMM kende vreemd genoeg haar oorsprong in 1978 in Duitsland, maar sinds de IMM van 1989 in Silverstone is het de vaste regel elke 5 jaar op Britse bodem te passeren.  Het driedaagse evenement kent heel wat verschillende activiteiten, maar uiteindelijk komt het vooral neer op socializing met mensen met dezelfde passie uit alle uithoeken van de wereld. Voor mensen als Phil uit onze inleiding is het ook een ideale gelegenheid om enkele oorspronkelijke MINI-onderdelen te kopen, want die zijn in Nieuw-Zeeland nu eenmaal moeilijker en moeilijker te vinden. En sommigen willen hun MINI zelfs 100% BMW-vrij houden…

Op zondag wordt de IMM traditioneel afgesloten met een kleine ceremonie en het overhandigen van de IMM sleutel aan de club die het evenement het volgende jaar mag organiseren. Maar als jullie zelf gaan, begin dan zeker een gesprekje met een van de eigenaars. Je ziet sowieso genoeg MINI’s om de komende vijf jaar door te komen, maar het zijn de verhalen die het meeste bijblijven. Ik zie Phil nog steeds van zijn frieten en hamburger eten terwijl hij een klein magazine bovenhaalt met daarin zijn eigen MINI. Als professioneel tekenaar speelde hij al tien jaar met het “MINI ‘n’ box” idee: zijn wagen, maar dan als exacte replica van zijn Rover Sportsback 1.3i Corgi modelautootje in een display-doos op schaal 1:1. Met drie sponsors en de hulp van een collega klaarde hij het klusje in 9 weekends. Op de “CRC speed show” in Auckland kaapte hij daarmee de eerste plek weg in de categorie “Best European Custom” en “Best Display”. De realisatie van zijn droom tot werkelijkheid, maar het is maar een van de vele interessante verhalen die te ontdekken vallen op een evenement als de IMM. Volgend jaar is het afspraak in Litouwen. Niet op wandelafstand, maar als je in de buurt bent een uitstapje sowieso waard! De Belgische MINI club lobbyt verder alvast voor een treffen op eigen grond in 2016…

Galerij

 Tekst & Foto’s: Tim De Baets