De nieuwe MINI is groter en praktischer, maar biedt hij ook nog steeds de typerende go-kart rijsensatie?
De drie generaties MINI Cooper passen perfect in elkaar als een ware matroesjka-pop. De nieuwste creatie werd maar liefst 98 mm langer, 44 mm breder en 7 mm hoger dan zijn voorganger, het verschil met de eerste generatie kruipt qua lengte zelfs richting een meter. Naar zijn afmetingen zal Original in de roepnaam The New Original dus zeker niet verwijzen, maar vanzelfsprekend werd de MINI zo wel ruimer en ging ook het bagagevolume erop vooruit. Het interieur onderging ook enkele serieuze praktische metamorfoses en de traditioneel harde ophanging werd aangepakt. Hoeveel MINI werd er nog bewaard? Wij hoopten vooral dat het typerende go-kart rijgedrag de generatiewissel overleefd heeft…
De relatief gezien kolossale afmetingen hebben hun esthetische impact ook niet gemist: de neus lijkt uit enkele oogpunten nogal oversized en de omvang van de achterlichten verwijst het verfijnde karakter naar de prullenbak. En toch zal Jan Modaal niet verrast omkijken wanneer The New Original passeert: het typische silhouette, de ronde koplampen (nu met LED-ring) en de gekende ruitenpartij maken hem zo herkenbaar dat enkel kenners hem als de MY2014 zullen onderscheiden. In dat opzet geslaagd, maar wij moeten er nog steeds aan wennen. Typerend voor de Cooper S zijn verder de excentriek ogende luchtinlaten onderaan de voorbumper en de anderzijds vertrouwde luchthapper in de motorkap. De dubbele centrale uitlaat is ook nog steeds van de partij, net als rode S-insignes die het front, het achterste en de voorvleugel sieren. Elf koetswerkkleuren zijn beschikbaar van Volcanic Orange tot het Thunder Grey van onze testwagen, het dak en de spiegels zijn nog steeds contrasterend te personaliseren.
Ook binnenin zijn er nog steeds traditionele kenmerken terug te vinden zoals het typerende stuurtje, de zijpanelen van de deuren en enkele switches die doen denken aan een fighter jet. Toch onderging de MINI hier de grootste metamorfose en werden vele smeekbeden van klanten eindelijk beantwoord. De hoofd- en beenruimte gingen erop vooruit en ook de koffer nam met 51 liter toe tot 211 liter. Natuurlijk blijft het vrij krap voor achterste passagiers met lange benen en is de koffer te klein om met vier personen op reis te vertrekken, maar procentueel is het wel een toename van ruim 30%. Om te starten hoef je verder de sleutel niet langer in te pluggen, een druk op de startknop centraal onderaan de middenconsole is genoeg. De bediening van de zijruiten alsook de centrale vergrendeling verhuisde bovendien naar deuren, wat een stuk intuïtiever aanvoelt voor de meerderheid onder ons. Het aantal knopjes voor de airco werd drastisch gereduceerd en van rijmodus veranderen gebeurt voortaan door het bedienen van de ring rondom de versnellingspook: Green, MID en natuurlijk Sport hebben invloed op zowel gasrespons, stuurbekrachtiging en bij de beter uitgeruste modellen ook de ophanging.
Belangrijk is ook het verhuizen van de speedometer naar de stuurkolom, wat ruimte vrijmaakte voor een nieuwe innovatieve LED-visualisatie rondom het (optionele) 8,8-inch kleurenscherm op de middenconsole. Optioneel komt deze weergavering zelfs in zes kleuren die niet alleen wijzigen bij het veranderen van de rijmodus, maar ook bij andere diverse inputs. Het aanpassen van de temperatuur wordt gevisualiseerd, het motortoerental kan worden weergegeven en bij de navigatie geeft de ring weer welke afstand resteert tot de volgende koerswissel. Ook het volume, diverse waarschuwingen alsook de traditionele sfeerverlichting worden dankzij de LED-technologie richting bestuurder gecommuniceerd. Centraal tussen de twee sportzetels vinden we ook een volledige BMW bedieningsunit voor het infotainment systeem alsook de typerende iDrive met schrijfherkenning, die het gebruiksgemak nog verder optimaliseren. Ook de head-up display technologie (€510) vindt zijn weg van BMW naar de nieuwe MINI, al is het jammer dat er slechts sprake is van een ‘light’-versie: de projectie gebeurt niet rechtstreeks op de voorruit maar op een glazen plaatje, terwijl zelfs bij maximale hoogte-instelling de snelheid zeer laag wordt weergegeven. Al is er dus wat veiligheidswinst, je moet je ogen nog steeds omlaag richten om de head-up display af te lezen. Enkele andere technologieën die hun weg vonden naar de MINI zijn adaptieve cruise control, een achteruitrijcamera, automatisch grootlicht en een parkeerassistent.
In tegenstelling tot de downsizing bij de MINI One (D) en Cooper (D) kreeg het motorblok van de Cooper S een grotere longinhoud. De 1.6-liter turbomotor werd immers vervangen door een 2.0-liter turbo, goed voor 192 pk, een comfortabel koppel van 280 Nm en zelfs 300 Nm in overboost. En dat zijn een heleboel trappelende paarden voor een wagentje van ‘slechts’ 1.250 kilogram (EU/Automaat): de sprint van 0-100 km/u duurt slechts 6,7 seconden en de topsnelheid bedraagt 233 km/u. Sensatie verzekerd, al houd je best de handen op het stuurwiel gezien koppelstuur de MINI Cooper S zo nu en dan niet vreemd is. De nieuwe zestraps automaat brengt verder een wereld van verschil vergeleken met de laatste die we testten in de MINI Paceman John Cooper Works: hij schakelt niet alleen beter, ook de bediening ervan met de peddels achter het stuur is véél logischer: links is terugschakelen, rechts is opschakelen. Het bedienen van de pook centraal kan ook nog steeds volgens de principes van de autobijbel: naar voor duwen (-) of naar achter trekken (+). Tot slot is de MINI Cooper S niet alleen bliksemsnel, in Sport-modus wordt het gehoor naar traditie verwend met borrelende plofjes. Hoe cliché ze ook zijn, ze toveren keer op keer toch een glimlach op het aangezicht.
Een veel gehoorde klacht bij de vorige generaties MINI was een ondermaats rijcomfort. Langer dan een uurtje over een typisch Belgische B-weg betekende meteen geradbraakt het rijtuig verlaten. MINI nam de ophanging dan ook drastisch onder handen en ontwikkelde een volledig nieuwe set-up. Vooreerst is de wagen ook beschikbaar met Dynamic Damping Control, waarbij afhankelijk van de rijmodus compressie en rebound elektronisch worden aangepast. Meestal een recept voor vis noch vlees, maar deze keer een uitstekende uitvoering zonder compromis. Vergevingsgezind over een kasseiweg of de volle communicatie met een glad biljartlaken, meer dan een druk op de knop is niet nodig. Verder werd ook de elektromechanische stuurbekrachtiging aangepast, maar die werd helaas een tikkeltje té digitaal. Soms stuurt de MINI meer dan gewenst, soms wil je de neus net iets verder doen indraaien. Al blijft de kern van het verhaal gelukkig bewaard: dit is een MINI, dit blijft een go-kart. Het lage zwaartepunt, de desgewenst harde set-up en het directe stuurtje bieden nog steeds een unieke en sensatievolle rijervaring. De maximale bochtensnelheid ligt zo hoog dat de uitstekend gevormde zetels hun volledige nut kunnen bewijzen.
Alleen jammer dat gemotoriseerd plezier nooit goedkoop komt. De goedkoopste MINI is de One met reeds een prijskaartje van €17.720, de One D kost zelfs €19.370. Veel geld voor een klein wagentje met muesli-blokje onder de motorkap en een beperkte standaarduitrusting. MINI betekent bovendien opties en personalisatie, de basisprijs dikt dus al snel sterk aan. Ons Cooper S testmodel heeft een basisprijs van 25.250 euro, maar tikt uiteindelijk af op maar liefst 39.700 euro. Sommige opties kan je dan wel achterwege laten, maar een metaalkleur (€540), 17-inch velgen (€620) en een striping (€115) zijn op een Cooper S altijd welkom. Het Park Assist Package (€810), Bluetooth en USB (€500) en Dynamic Damping Control (€510) of een vaste sportophanging (€210) mogen er ook wel bij. Gelukkig kosten de opties elk voor een – behalve de Navigatie Professional (€2.100) – meestal geen stukken van mensen, maar alle kleintjes maken een groot. Het verbruik valt ook bij de MINI Cooper S en ondanks de grotere 2.0-liter zeer goed mee. We klokten af op een gemiddelde van 7,8 l/100 km, maar op de autosnelweg en bij rustig gebruik blijf je probleemloos onder de 6,0 l/100 km. De theoretische CO2-uitstoot per km bedraagt slechts 125 gram.
Conclusie
De MINI werd op heel veel punten onder handen genomen. Het interieur en de bedieningselementen werden ergonomischer, de binnenruimte en het bagagevolume gingen er ietwat op vooruit en het rijcomfort nam opmerkelijk toe. Helaas leidt de groeispurt er ook toe dat de MINI niet langer even fijn en klein oogt dan zijn voorganger, maar de algemene koetswerkvorm bleef nadrukkelijk bewaard. De grotere 2.0-liter in de Cooper S toont zich verder zeer gewillig en komt sensationeel voor de dag, de automaat werd stukken beter. Jammer dat er een stevig prijskaartje aan vast hangt, maar de MINI levert tot slot nog steeds een unieke go-kart ervaring die geen enkel wagentje in zijn segment evenaart.
Overzicht
+ Sensationele prestaties
+ Go-kart gevoel bleef bewaard
+ Interieur werd veel ergonomischer
+/- Ietwat lomper uiterlijk uit sommige hoeken
+/- Koffer werd 30% groter, maar is nog steeds klein
– Prijzen en opties
– Stuurbekrachtiging té digitaal
Tekst & Foto’s: Tim De Baets
Ook met slechts 286 pk voldoet de knappe BMW i4 eDrive35 ruimschoots aan de verwachtingen … maar hoe zit het met het rijbereik en laadprestaties?
Ruim, comfortabel en vooral voorzien van een indrukwekkend rijbereik, de nieuwe Fisker Ocean SUV komt met een aantrekkelijk geheel. En de hippe California Mode natuurlijk!
Naast de zuiver elektrische Cooper (S)E varianten voorziet MINI haar nieuwe (driedeurs) telg ook als Cooper C (156 pk) en Cooper S (204 pk) met verbrandingsmotor.
Naast de frisse (herkenbare!) vormgeving, hightech interieur (met de 9,44” Interaction Unit blikvanger) en de bijna eindeloze personalisatiemogelijkheden draait bij de 
