Rijtest: BMW 2-Reeks Coupé

BMW biedt met de 2-Reeks Coupé een jeugdig alternatief aan voor de grotere 4-Reeks.

Toen we onlangs op stap waren met de nieuwe BMW 4-Reeks Coupé waren we niet rotsvast overtuigd. Iets te braaf ogend in standaarduitvoering, iets te groot geworden en naar onze mening ook iets te veel sportiviteit ingeruild ten voordele van comfort. Maar misschien zegt dat meer over onze leeftijd dan over de 4-Reeks. Gelukkig heeft BMW voor de jongere klantenbasis van de vorige 3-Reeks Coupé nu mogelijks ook een interessant alternatief: de nieuwe 2-Reeks Coupé. Compacter, speelser en natuurlijk ook een stukje aantrekkelijker geprijsd! De nieuwe naam helpt ook de overstap, want die klinkt alweer een stukje groter en exclusiever dan de 1-Reeks Coupé die hij vervangt. Uiterst nieuwsgierig gingen wij op stap met een knalrode 220i, de instapper aan benzinezijde.

Weinig modellen lekten op zoveel mogelijke manieren naar het internet als de 2-Reeks Coupé, de vleeskeuring was dan ook al veel langer gestart dan de onthulling inmiddels meer dan een half jaar geleden. En daarbij valt vooral op dat de meesten nog steeds moeten wennen aan het achterwerk, zich onderscheidend met de L-vormige achterlichten en op het eerste zicht een nogal plomp ogende achterbumper. Maar in realiteit valt dat allemaal best mee, zeker met de contrasterende zwarte accenten van de Sport Line. De voorzijde is dan weer unaniem geliefd, met de driedimensionaal ogende niertjes en de slankere koplampen dan die van de 1-Reeks. En dan hebben we nog niet gesproken over de sexy heupen, die het breedst zijn net boven de achterste wielas. De typisch lange motorkap gecombineerd aan het compacte totaalbeeld, de frameloze ruiten, de gepatenteerde Hofmeister kink, de elegante coupé-lijn en een knappe set lichtmetalen velgen werken het sportieve plaatje verder af. Gebalanceerd, dynamisch én potent!

Ondanks het compacte en speelse zijaanzicht werd de 2-Reeks een dikke 72 mm langer en 32 mm breder dan de 1-Reeks Coupé. Ook de twee achterste passagiers profiteren van 21 mm extra beenruimte en 6 mm extra hoofdruimte, al was dit niet voldoende om de twee volwassenen op de achterbank te overtuigen voor een rit verder dan de zee en terug. De 2-Reeks mikt dan ook eerder op jonge gezinnen en kinderen zullen allesbehalve klagen. In de koffer is voortaan ook 20 liter extra bagagevolume om vrouwlief te plezieren, in totaal kan er dus een betrekkelijk ruime 390 liter worden meegezeuld. Ter vergelijking, dat is 10 liter meer dan in de laatste Volkswagen Golf. De rest van het interieur is weinig inspiratievol, maar de typische BMW cockpit blijft vrij tijdloos. Personalisatie is mogelijk maar vanzelfsprekend tegen betaling, de configurator en accessoire-catalogus spreken boekdelen. Een slank M sportstuurtje, lederen zetels, contrasterende inlegplaatjes, chroom of hout, voor ieder zijn gading.

Rijplezier maakt volgens BMW dan weer altijd deel uit van de standaarduitrusting en bij deze 2-Reeks Coupé kunnen we dat alleen maar bevestigen. Het cockpitgevoel en de compacte afmetingen van de wagen geven de bestuurder een nadrukkelijk gevoel van controle. De achterwielaandrijving differentieert hem verder van de Mercedes CLA en Audi A3 Berline. Om het plaatje van de 2-Reeks volledig te doen kloppen werd ook het chassis afgesteld op sportievere noden en in ons testexemplaar werd er zelfs een (vaste) M sportophanging gemonteerd. De afstelling daarvan vonden we zo goed dat BMW erin slaagde de minder communicatieve stuurbekrachtiging te compenseren. Servotronic blijft naar onze mening immers de uitvinding des duivels, Variable Sport Steering is ook maar een tikkeltje beter. De grenzen aftasten blijft dus moeilijk, maar duidelijk was wel dat we die ook niet meteen zouden bereiken. De reactie van de neus volgt kordaat op de stuurinput en zeker met de M sportophanging duikt de 2-Reeks speels elke bocht in. Echt gevaarlijk voelt het met de achterwielaandrijving nooit, de neus zal eerder wegschuiven dan de achterkant hem inhaalt.

Al zal dat bij de M235i ook al iets sneller gebeuren dan bij de 220i, ‘slechts’ de instapper aan benzinezijde. De in de lengterichting gemonteerde 2.0-liter viercilinder turbomotor met variabele kleppentiming en dubbele Vanos kennen we natuurlijk al een tijdje en produceert voor deze gelegenheid 184 pk bij 5.000-6.250 toeren per minuut en 270 Nm koppel. Met het betere schakelwerk ben je in staat de automaat te evenaren in de sprint van 0-100 km/u; niet meer dan 7 seconden heeft de 220i ervoor nodig. De topsnelheid van de compacte speelkameraad ligt tot slot op 235 km/u. Op de cijfers af kunnen we dus alleen maar juichen, maar eens achter het stuur laat je de raceschoentjes maar best in de kast staan. De verhoudingen van de manuele zesbak zijn immers zó lang dat elke vorm van motorische sensatie in de kiem wordt gesmoord. Vanzelfsprekend weten we ook dat een benzinemotor anders gereden wordt dan een onderin koppelkrachtige diesel, maar met de turbogeneratie is dat verschil al een stukje vervaagd. Bovendien voelt de bovenste toerenband van de 220i eerder pijnkreunend dan smekend aan, zodat je het voor het grootste deel van de tijd toch liever bescheiden houdt. Aan het verbruik draagt de afstelling ook weinig bij, want zelfs bij veel snelweggebruik en verder overwegend normaal rijgedrag bedraagt het verbruik al snel 2 liter meer dan de theoretisch gemiddelde 6,1-6,3 l/100 km. De 220i lijkt ons dan ook al snel overbodig ten opzichte van de 220d en als je echt petrol power wilt, dan ga je best meteen rechstreeks naar de M235i.

Maar dan moet je ook afscheid kunnen nemen van 45.900 euro, terwijl de 220i Coupé met 30.900 euro 1/3 wagen minder kost. Natuurlijk redenerend in basisprijzen, want uiteindelijk kostte dit testexemplaar van de 220i ook 44.575 euro. De concurrentie biedt geen echte driedeurs coupé aan en voegt automatisch twee deuren toe: de Mercedes CLA200 kost 32.428 euro en biedt 30 pk minder, de CLA45 AMG biedt 34 pk meer dan de M235i maar kost met 56.991 euro ook ruim 10.000 euro extra. De Audi A3 Berline is met 30.100 euro de goedkoopste (1.8 TFSI), maar er is natuurlijk niemand die in dit segment de prijs zo zwaar in de keuze laat doorwegen. Keren we terug naar BMW, dan is de goedkoopste BMW 2-Reeks momenteel de 218d met 29.400€, voor de 220d vraagt BMW 31.900 euro. Wil je de Sport Line of Modern Line (€1.255), lederen zetels met rode stiksels (€1.620), een metaalkleur (€700), automatisch dimmende binnenspiegel (bijbetalen!) (€175), handsfree systeem met USB (€310), Xenonlichten (+LED-dagrijlichten!) (€670), de M sportophanging (€345) en eventueel een navigatie (€1.350-2.265) of automatische airco (€560), dan zit je eigenlijk ook al snel aan de 40.000 euro. En als je dan al wil bijbetalen voor die subtiele afwerkende M kofferdekspoiler (€190), dan gaat het niet tenzij je geen Line of het volledige M sportpakket neemt (€3.075). De typeaanduiding weglaten op de achterklep is voor alle duidelijkheid gratis, want je zou nog verwachten dat ze ook contradictorisch geld aanrekenen om iets minder toe te voegen.

Conclusie

De BMW 2-Reeks Coupé is meer dan ooit een jeugdig alternatief voor de BMW 4-Reeks. Hij is compacter, speelser en lichter terwijl ook het design de juiste snaren weet te raken. Achter het stuur van de 2-Reeks voelt de bestuurder zich volledig in controle en zowel de achterwielaandrijving als de optionele M sportophanging zetten het rijplezier in de verf. Tot daar klopt het plaatje perfect, maar bij de afstelling van de basismotorisatie (220i) ging het toch niet vlekkeloos: échte sensatie blijft achterwege omdat de verhoudingen van de transmissie gewoon onnodig lang zijn, bovenaan de toerenband voelt de 220i zich niet helemaal thuis en tot slot lust hij wel een slokje. Worden we hier impliciet verplicht om de manuele transmissie vaarwel te zeggen? Hopelijk brengt de M235i soelaas.

Overzicht

+ Design
+ Speels rijgedrag
– 220i: weinig sensatie door extreem lange verhoudingen manuele transmissie

Tekst & Foto’s: Tim De Baets