Rijtest: Ford C-Max 1.6 TDCi 115pk

Veel ruimte, comfortabel en toch dynamisch: de nieuwe Ford C-Max.

Ford lanceerde reeds in 2003 haar eerste compacte MPV: de Ford Focus C-Max. Anno 2010 kreeg de wagen een grondige opsmukbeurt. Een facelift is het verkeerde woord, want nagenoeg alles werd gewijzigd. De nieuwe C-Max heeft een nieuw onderstel, interieur en een dynamisch uitzicht dat meer afwijkt van de Focus dan zijn voorganger. Bovendien biedt Ford de C-Max vanaf nu aan in twee varianten: de C-Max en Grand C-Max, zoals de concurrenten bij Renault (Scénic) en Citroën (C4 Picasso) dat ook doen. Ford is echter reeds lange tijd gekend voor het bouwen van scherp sturende, dynamische wagens. Versterkt Ford haar reputatie of slaat de fabrikant een andere weg in? Een uitgebreide testrit met de C-Max 1.6 TDCi maakt één en ander duidelijk.

De C-Max van de vorige generatie was als het ware een grote Focus, zonder eigen identiteit. De nieuwkomer daarentegen liet het deel Focus uit zijn naam schrappen en ging een andere weg uit. Terwijl zijn voorganger er eerder saai uitzag, ziet de nieuwe C-Max er fris en elegant uit. De nieuwste designrichting bij Ford, Ford Kinetic Design genaamd, is duidelijk aanwezig in de vloeiende lijnen die de wagen een dynamisch uitzicht geven. De lange daklijn bijvoorbeeld zorgt voor de uitstraling van een coupé, maar ondersteunt eveneens de aerodynamica en zo de brandstofefficiëntie.

Ook in de motorkap bemerkt men vloeiende lijnen, met daaronder een kleine bovengrille. De trapeziumvormige ondergrille kennen we reeds vanop andere recente modellen uit het Ford-gamma. De lange, vloeiende koplampen zetten het dynamische karakter van de nieuwe C-Max kracht bij. De 16-inch velgen op de topversie mochten iets sportiever, maar in de optielijst zijn zevenspakige 18-inch exemplaren te vinden die de wagen wat meer spierballen meegeven. De achterklep oogt strak en sluit het geheel mooi af. Chroom details zetten de puntjes op de i bij het Titanium uitvoeringsniveau. Wie niet zo te vinden is voor het Mars Red, heeft ook nog keuze uit 3 niet-metaalkleuren en 6 discretere metaalkleuren.

Binnenin kan men eerder spreken van een revolutie dan een evolutie. Ford slaat met zijn recentste interieurs een iets meer Aziatische weg in, vooral met de langwerpige ventilatiemonden en de bult in de middenconsole. Je bent voor of tegen, maar dat zal bij nagenoeg elke designrichting zo zijn. Het geheel oogt bovendien vrij druk, maar de materialen voelen kwalitatief aan. Onderaan de middenconsole zit een mooi schermpje met de bediening van de airco, het navigatieschermpje bovenaan had iets groter gemogen. Het zit namelijk ook vrij veraf en de navigatie is dan ook niet altijd even duidelijk.

Het lederen stuurwiel ligt uitstekend in de hand en voelt luxueus aan. Jammer genoeg is er wel een overdaad aan knoppen, die de bediening iets minder intuïtief maakt. Verder wordt de bestuurder verwend met een extra informatiescherm in het instrumentenpaneel. Ford noemt het de Human Machine Interface (HMI) en belangrijke instellingen zoals taal en hulpsystemen kunnen daar geregeld worden, naast de functie die het schermpje doet als boordcomputer. Gemiddeld verbruik, actueel verbruik, gemiddelde snelheid en actieradius kunnen tegelijkertijd of afzonderlijk worden getoond. Bovendien is het scherm visueel uiterst aantrekkelijk.

De zetels in ons testmodel geven niet meteen een jonge indruk, maar een hoog zitcomfort bieden ze alvast wel. Opmerkelijk is ook de goede zijsteun die gegeven wordt bij het agressievere bochtenwerk. Ons testmodel was voorzien van het comfortzetelsysteem (€195) met drie individuele neerklapbare en verwijderbare achterzetels. De buitenste zetels kunnen in dat geval ook met het diagonale schuifsysteem tot de luxueuzere 2+2 lay-out met meer beenruimte omgebouwd worden. Achteraan zit men bovendien hoger dan vooraan (theateropstelling), zodat ook wie op de achterbank plaatsneemt voldoende zicht heeft over de weg. Hoofd- en beenruimte is voor de passagiers achteraan voldoende tot een lichaamslengte van 1m80.

Zoals het een compacte MPV betaamt, zijn er voldoende bergruimtes aanwezig in de deuren, onder de armsteun en in het dak. Vooraan heeft men ook twee handige centrale blikjeshouders. Met vijf rechtopstaande zetels is er in de koffer plaats voor 471 liter bagage tot aan het bagagescherm. Dat is helaas een pak minder dan de Renault Scénic (555 liter) en de Citroën C4 Picasso, die eveneens plaats biedt aan meer dan 500 liter bagage. Wanneer men de hoedenplank wegneemt, kan men in de C-Max 666 liter kwijt. Ons testmodel was voorzien van een elektronische kofferklep, waarvan de openingshoek aanpasbaar is. Op het Titanium uitvoeringsniveau wordt de optie (€520) samen aangeboden met een zonnescherm op de achterdeuren en een 230V stopcontact voor de achterpassagiers.

De motor starten gebeurt via een druk op de knop naast het stuurwiel. Onder de motorkap van ons testmodel lag de 1.6 TDCi dieselmotor die een vermogen levert van 115 pk en een koppel van 270 Nm. Via een overboost functie wordt het koppel bij hevige acceleraties gedurende 15 seconden verhoogd naar 285 Nm. In de Ford C-Max is deze motorisatie nagenoeg perfect. Een sprint van 0-100 km/u neemt 11,3 seconden in beslag, de topsnelheid bedraagt 184 km/u. Het zijn best knappe waarden voor een MPV. De motor is gelinkt aan een manuele zesbak, die trouwens zeer vlot schakelt. De 1.6 TDCi stoot 119g CO2 per km uit en Ford geeft een gemiddeld verbruik op van 4,6 liter/100 km. Zoals dat wel vaker het geval is, komt het werkelijk verbruik iets hoger te liggen. Op de snelweg haalden we een gemiddelde van 5,6 liter/ 100 km, buiten de bebouwde kom 4,8 liter/100 km. Wie zich een weg baant door de stad, zal al snel 6,5 liter nodig hebben. Een algemeen gemiddelde onder de 6 liter per 100 km lijkt ons net mogelijk.

Nu komen we terug op de vraag waarmee we ons verslag startten: is de Ford C-Max nog steeds een scherp sturende, dynamische wagen? Het antwoord is ja. De C-Max staat op het onderstel van de nieuwe Ford Focus en biedt nog steeds het dynamische, scherp sturende karakter dat kenmerkend is voor een Ford. Bij het insturen van een bocht geeft het stuur voldoende feedback en onderstuur wordt door het Torque Vectoring Control in de kiem gesmoord. Dit systeem levert meer koppel aan het buitenste wiel en remt tegelijk het binnenste wiel wat af, zodat de neus in de bocht gedwongen wordt. ESP, tractiecontrole en noodremhulp zijn daarbovenop eveneens standaard. Enkel bij hogere snelheden in rechte lijn voelt het stuur soms wat losjes aan, toe te schrijven aan de elektronische stuurbekrachtiging die de bekrachtiging bij hogere snelheden automatisch vermindert om betere voeling te geven met de weg. Wat bovendien opvalt is het verhoogde comfort vergeleken met zijn voorganger. De C-Max rijdt enorm zacht en lijkt ons een zeer aangename reiswagen.

De C-Max biedt de bestuurder optioneel nog andere snufjes zoals het Blind Spot Information System, Hill Start Assist, achteruitrijcamera, snelheidsbegrenzer en Active Park Assist. Het laatstgenoemde systeem helpt je bij het parkeren in krappe ruimtes die tot amper 1,2 keer zo groot zijn als de lengte van de wagen. Met radarsignalen controleert het systeem of er voldoende plaats is, waarna het systeem overgaat tot parkeren. Een boodschap op het scherm vraagt je in eerste versnelling of achteruit te schakelen. De bestuurder moet enkel zachtjes gas geven, het stuur draait vanzelf. We hebben het bovendien meermaals getest en het systeem werkt perfect. Vaarwel velgschade !

De goedkoopste Ford C-Max is er vanaf 19.350 euro. Voor dat bedrag krijg je een 1.6-liter benzinemotor met 105 pk in het uitvoeringsniveau Trend. Bovendien zijn slechts twee uitvoeringsniveaus beschikbaar: Trend en Titanium. Op de Trend krijg je een manuele airco, elektrisch bedienbare ruiten vooraan, elektrisch bedienbare en verwarmde buitenspiegels, boordcomputer, 16-inch stalen velgen en radio/cd met stuurbediening. De Titanium uitvoering doet daarbovenop de elektronische startknop, Hill Start Assist, mistlampen vooraan, dubbele automatische airco, automatische koplampen & ruitenwissers, premium centrale console met armsteun, 16-inch lichtmetalen velgen, USB-aansluiting,AUX, Bluetooth, Voice Control en elektrische ruiten achteraan.. Kortom, de Titanium uitrusting is uiterst volledig, de Trend uitvoering biedt meer dan het noodzakelijke minimum.

De basisprijs van ons Titanium testmodel bedraagt 24.200 euro, de Trend gaat voor 2.000 euro minder over de toonbank. Daarmee is de Ford iets goedkoper dan een vergelijkbare Renault Scénic en meer dan 1.000 euro goedkoper dan een vergelijkbare Citroën C4 Picasso. We hebben het dan nog niet eens gehad over de nogal prijzige Volkswagen Touran. Interessante opties voor de C-Max zijn een metaalkleur (€450), het Easy Driver Pack (€625 op Titanium) waarin het parkeersysteem, parkeerhulp voor en achteraan en elektrisch inklapbare spiegels verwerkt zitten, de elektrische achterklep (€520) (plus zonneschermen achteraan en een 230V stopcontact ), het comfortzetelsysteem (€195) en eventueel sportievere lichtmetalen velgen (€600 voor de 18-inch exemplaren).

Conclusie
De nieuwe C-Max is de perfecte keuze voor jonge gezinnen. Hij biedt veel ruimte en comfort, maar heeft nog steeds het dynamische rijgedrag dat we van een Ford verwachten. De 1.6 TDCi met een vermogen van 115 pk lijkt ons bovendien ideaal, al zijn er ook krachtigere en minder krachtige motorisaties beschikbaar. Ook de prijzen van de nieuwe C-Max zijn aantrekkelijk en liggen lager dan die van de concurrentie. De Trend uitvoering biedt al het noodzakelijke, maar de Titanium versie is zijn meerprijs zeker waard. Slagen al die redenen er nog niet in je te verleiden, dan kan het frisse en dynamische design misschien toch de knoop doorhakken.

Overzicht

+ Design
+ Vlotte motor
+ Dynamisch weggedrag
+ Ruim en flexibel
+ Prijzen

– Interieur nogal druk
– Kleinere koffer dan concurrentie
– Klein navigatiescherm

Tekst & Foto’s: Tim De Baets