Geboren voor het circuit en gelimiteerd tot 2.000 stuks: de MINI John Cooper Works GP II.
Een BMW M6 Coupé, een Audi RS5 Cabrio of een Jaguar XKR-S, allen stuk voor stuk prachtige bolides met een enorm potentieel onder de motorkap, een exotische flair en een al even exotisch prijskaartje. Slechts enkelen kunnen de financiële aderlating dragen, voor de rest van ons blijft het bij dromen. Wij hadden het geluk het voorbije jaar enkele van deze jongensdromen kortstondig te beleven, maar werden al even snel terug met de voeten op de grond gezet. Ervaringen die we nooit zullen vergeten… Maar onder ons gezegd en gezwegen: waar kan je 450 tot 560 pk kwijt in België zonder anderen, jezelf en je portefeuille in gevaar te brengen? En wie durft voluit gaan met een klein appartement onder zijn of haar achterwerk? Inderdaad, fun op vier wielen hoeft helemaal niet zo duur te zijn, zeker niet hier in Europa waar we de keuze hebben uit een hele resem hot hatches. Wagens waar je geen organen moet voor laten, geen torenhoge verzekering moet afsluiten en waarvan je het potentieel niet half maar zelfs bij ons zo nu en dan volledig kan benutten. Wij gingen op stap met de ultieme kart voor de openbare weg: de MINI John Cooper Works GP II.
Hij is dan ook toegelaten op de openbare weg, maar werd eigenlijk ontwikkeld voor het circuit. Iets waaraan je herinnerd wordt elke keer meer dan één iemand een lift wil. De achterbank werd eruit gegooid om gewicht te besparen en vervangen door een rode stabiliteitsstang. Ook over de de motor werd een verstevigende veerpootbrug geplaatst en de MINI John Cooper Works GP heeft een volledig verstelbare ophanging met upside down veerpoten en aangepaste camber. De 33 centimeter grote remschijven met twee extra zuigers passen maar net binnen de 17-inch GP-velgen en kleverige Kuhmo Ecsta V700-rubbers zorgen voor optimale grip. Geen half werk dus, de tweede MINI John Cooper Works GP is immers de snelste MINI ooit gebouwd. Je herkent hem verder aan het Thunder Grey koetswerkkleur met zilveren dak, enkele stickers en de lager geplaaste luchtinlaat en rode koelsleuven voor de remmen vooraan. Achteraan domineren de dubbele centrale uitlaat, een opmerkelijke diffuser en een carbon dakspoiler die de aerodynamische lift op de achteras met 90% vermindert. Een gewijzigde vloerplaat zorgt tot slot voor een betere windgeleiding en koeling van diverse onderdelen.
Binnenin krijg je naast de hopen bagageruimte twee knappe Recaro sportzetels die het lichaam nog een stuk beter op zijn plaats houden dan het zitmeubilair in de ‘reguliere’ John Cooper Works. Andere aanpassingen bleven binnenin beperkt en van een Spartaans interieur is allesbehalve sprake. De interface en knoppen zijn dan wel van een vorige generatie, naast zetelverwarming en een radio/CD met USB-aansluiting is deze MINI met circuit-allures zelfs uitgerust met een automatische airconditioning. Een zeker functioneel comfort werd dus bewaard, rijcomfort iets minder. Maar als één iemand van de tweeduizend uitverkorenen daarover durft te klagen, mag hij mij meteen een verkoopsvoorstel doen. Een harde ophanging is immers het eerste wat je verwacht, zeker wanneer je weet dat de GPII vooraan nog eens twee centimeter verlaagd werd en achteraan er nog 1,5 centimeter gevonden werd.
De eerder beschreven harde race-ophanging met iets meer negatieve camber zorgt voor een rijgedrag dat nog verslavender is dan dat van de John Cooper Works die we twee jaar geleden tegen de Citroën DS3 Racing opzetten. De MINI GP II is dé ultieme kart voor de weg, nog directer insturen lijkt ons zo goed als onmogelijk. Je hoeft het vrij zwaar bekrachtigde stuur -zeker in Sport-modus- nog maar een graad te verdraaien en de neus van de MINI zoekt al de apex op. Overhellen is onbestaande en als je op de limiet rijdt, houd je best ook de achterkant in bedwang. Ondersturen bleef op een droog wegdek zeer beperkt, maar als je echt te vroeg op het gas gaat dan grijpt de tractiecontrole in. Een speciale ‘GP Racing Mode’ laat het vermogen vrij, maar die modus is volledig op eigen risico. Als het nat ligt is het net als bij elke lichtgewicht voorwielaandrijver met breed rubber en meer dan 200 pk op de voorwielen een beetje schaatsen, maar gelukkig kent zelfs België nog een heel pak droge dagen. Bovendien beschikt de GP II over een standaard elektronisch sper. Of de MINI JCW GP II dagelijks inzetbaar is, hangt tot slot volledig af van de persoonlijke goodwill. De ophanging is zoals eerder gezegd heel stug, koppelstuur is niet onbestaande en elke oneffenheid in de weg wordt opgezocht. Op het Belgische wegdek springt de GP II ook al eens heen en weer. Maar als je met dat alles kan leven, dan krijg je meer dan compensatie en bezorgt de MINI GP II je dagelijks minstens tien keer een glimlach op het gezicht.
En niet alleen vanwege dit ultieme kart-gevoel, ook de prestaties vormen in het MINI-gamma de overtreffende trap. Het koppel bedraagt met 260 Nm -280 Nm in overboost- dan wel exact hetzelfde en met 218 pk produceert de 1.6-liter turbomotor slechts 7 pk meer, over de sprint van 0-100 km/u doet de GP II toch bijna een halve seconde beter dan de JCW. Slechts 6,3 seconden heeft hij nodig, terwijl de topsnelheid 242 km/u bedraagt. Bliksemsnel en oorverdovend, want het geluid dat acceleraties vergezelt is hemels. Plofjes zijn geen nieuwtje op MINI-vlak, maar hier krijg je ze extra luid en in de GP II krijg je niet alleen uitlaatsensatie maar ook een opzwepend motorgeluid. Terwijl je bij de MINI JCW genoegen moet nemen met een schel geblaas, waan je je met deze krachtpatser meteen op het circuit. Dat enkele delen van de geluidsisolatie sneuvelden ter gewichtsbesparing vormt een deel van de verklaring, enkele motorische aanpassingen de andere. Je merkt dan ook meteen dat de krachtbron nog een stuk responsiever is en de GP II nóg sneller de toeren inblaast. Desgewenst tot 6.500 stuks, waarna je het koppelpedaal hard intrapt, het pookje vastgrijpt en meteen naar het volgende verzet van de manuele zesbak dirigeert. De amper 1.160 (-25) kilogram wegende MINI tot stilstand brengen is dankzij de enorme schijven en zes remzuigers kinderspel.
Naast ultieme MINI qua prestaties is het tegelijk de eerste BMW/MINI-testwagen die met slechts 400 euro aan opties werd overhandigd. Al is de basisprijs van 38.250 euro natuurlijk ook niet te mis, wetende dat er heel wat hot hatch geweld met meer vermogen onder de 30.000 euro de showroom verlaat. De Ford Focus ST en Renault Mégane RS bijvoorbeeld, om er maar twee te noemen. Aan de pomp valt de rekening weliswaar mee, want ondanks een niet zo rustig rijgedrag brengt een tijdje snelweg het verbruik al snel terug. Op de snelweg kruis je zo makkelijk onder de 6 liter/100 km, terwijl wij de testperiode afsloten met een algemeen gemiddelde van 8,5 l. Wie minder anticiperend rijdt en echt elke seconde tot het uiterste gaat, moet natuurlijk rekenen op 10 liter of zelfs ietsje meer. De rechtervoet beslist bij elke kleine turbomotor in belangrijke mate de factuur. Al maakt het allemaal niet zoveel meer uit, elk van de 2.000 MINI GP II exemplaren zou volgens de persverantwoordelijke al de deur uit zijn. Indien je echt geïnteresseerd bent, wordt het dus zoeken naar een goede occasie. Of een 7.150 euro goedkopere ‘standaard’ MINI JCW natuurlijk. En ook die wordt binnenkort eigenlijk naar de geschiedenisboeken verwezen met de komst van de nieuwe MINI op 18 november.
Conclusie
Nog nooit haalden we zoveel plezier uit een letterlijk zo klein pakket. De MINI GP II is het ultieme uitzwaaimodel en vermoedelijk nog wel heel eventjes de snelste MINI ooit gebouwd. Hij is geboren voor het circuit en dat doen niet enkel alle aanpassingen maar ook het rijgedrag vermoeden. Stugger dan dit wordt het niet en comfort is ver te zoeken, maar de uiterst directe sturing en het opmerkelijke gevoel van verbondenheid met de weg werken meer dan compenserend. Verder is het geluid afkomstig van zowel de motor vooraan als de uitlaat achteraan verslavend en zijn de prestaties verbluffend. Met zijn recordtijd van slechts 8 minuten en 23 seconden mag de Nürburgring dan wel zijn echte thuis zijn, in mijn garage is hij ook altijd welkom.
Overzicht
+ Ultiem kartgevoel
+ Verbluffende prestaties
+ Verslavend geluid
+/- Slechts een tweezitter, maar met grote koffer
– Gevoelig voor oneffenheden
– Uitverkocht
Tekst & Foto’s: Tim De Baets
Ruim, comfortabel en vooral voorzien van een indrukwekkend rijbereik, de nieuwe Fisker Ocean SUV komt met een aantrekkelijk geheel. En de hippe California Mode natuurlijk!
Naast de zuiver elektrische Cooper (S)E varianten voorziet MINI haar nieuwe (driedeurs) telg ook als Cooper C (156 pk) en Cooper S (204 pk) met verbrandingsmotor.
Naast de frisse (herkenbare!) vormgeving, hightech interieur (met de 9,44” Interaction Unit blikvanger) en de bijna eindeloze personalisatiemogelijkheden draait bij de 
MINI geeft alvast een hoop informatie vrij omtrent de funky Aceman, hun zuiver elektrische crossover die later dit jaar gepresenteerd zal worden.
MINI heeft de switch naar een EV gamma ingezet. Zo getuige de zuiver elektrische varianten van de 
