Rijtest: Ford Ranger 2.2 TDCi

De nieuwe Ford Ranger is robuust, biedt massa’s laadvermogen en is gewapend voor elk terrein.

Hoewel het aantal Ford Rangers in ons land wellicht op twee handen te tellen is, heeft de in de Verenigde Staten welbekende pick-up er al een hele geschiedenis opzitten. De Ranger zag zo reeds het levenslicht in het begin van de jaren ’80, toen Ford een compacter alternatief wou aanbieden voor de grotere F-Series. Budgetvriendelijker, maar even capabel. Een formule die zeer succesvol bleek voor lange tijd, maar in de Verenigde Staten de tand des tijds niet kon weerstaan. Een dermate sterke terugval van de verkopen en het te dicht aanleunen bij de F150 zorgde er zelfs voor dat de allernieuwste Ranger niet eens meer verkocht wordt op Ford’s heilige thuisgrond. Wel in Zuid-Amerika, Afrika, Azië, Europa en voortaan zelfs in België, waar de Ranger een veeleisende zelfstandige of lokale boer een handje moet kunnen helpen. De nieuwe Ranger werd ontwikkeld onder de One Car-filosofie door een globaal team in Australië, waarbij de ingenieurs de nadruk legden op robuustheid, off-road capaciteiten en ook op brandstofefficiëntie. Geen benzineslurpende V8 onder de motorkap dus, maar twee krachtige zelfontbranders: een 2.2-liter viercilinder en een 3.2-liter vijfcilinder.

Ook het design komt ditmaal terug van Fords designafdeling, in tegenstelling tot een lange periode waarin de Ranger een loutere rebadge was van de Mazda B-Series. Niet dat het veel uitmaakt, een pick-up blijft namelijk een pick-up. Hoezeer je ook je best zou doen, de uitgetekende lijnen laten de designers weinig vrijheid. Toch vond Ford enkele elementen die de Ranger moeten onderscheiden van zijn concurrenten, bijvoorbeeld de kenmerkende drie-stroken grille. Verder werden de hoeken wat afgerond voor een meer aerodynamische en moderne indruk, werden zowel de koplampen als spiegels groter en kreeg de pick-up een kortere overhang vooraan. Gespierd en agressief, of “21st Century Tough”, zoals de designers het liever verwoorden. Met een totale lengte van 5.359 mm en een breedte van 1.850 mm is de Ranger ook groter dan voorheen, en hoewel dat in de stad niet meteen praktisch is, blijft de manoeuvreerbaarheid van de pick-up aanvaardbaar tot zelfs goed binnen zijn klasse. De twee carrosserievormen die in het Belgische gamma werden opgenomen zijn de Super Cab en Double Cab, die respectievelijk 1.450 en 1.210 liter vracht slikken. De Double Cab is iets gezinsvriendelijker, maar de keerzijde van de medaille is een ingekorte laadvloer van 1.847 mm naar 1.549 mm.

Binnenin oogt de nieuwe Ranger eerder sober, maar gezien zijn opdracht als waar werkpaard zijn de makkelijk afwasbare harde plastics eerder een plus dan een min. Bovendien is de pick-up volledig mee met zijn tijd dankzij Bluetooth, USB- en iPod-integratie. Ook cruise control en voice control zijn er reeds vanaf het XLT-uitvoeringsniveau. Het multifunctionele informatiescherm in de middenconsole is eerder klein, maar toch een waardige toevoeging. Ruimte is er verder in overvloed en dankzij het naar achter verplaatsen van de B-stijl werd de beenruimte voor de passagiers achterin de Double Cab zelfs de beste in zijn klasse. Zijn Amerikaanse roots verloochent de Ranger ook niet: het diepe opbergcompartiment in de middenconsole is gekoeld en met een inhoud van 8,5 liter eveneens het grootste uit zijn klasse, terwijl in de deuren ook makkelijk flessen van anderhalve liter kunnen weggebergd worden. The bigger the better! Gezien de standaard niet overdekte laadruimte achterin zijn er in het interieur verder meer dan 20 opbergruimten voor bagage en onder de achterzetels zit zelfs een verborgen ruimte voor enkele schroevendraaiers, knijptangen en andere instrumenten. De lederen zetels zitten tot slot lekker comfortabel, maar bieden in de bochten niet immer de grootste zijdelingse steun.

Nochtans voelt de nieuwe Ford Ranger zich op een bochtig parcours verrassend in zijn nopjes. De in 4×2-modus op dat moment louter achterwielaangedreven Ranger biedt zelfs vertrouwen om steeds wat harder te gaan en al is een beetje overhellen onvermijdelijk bij een pick-up, we waren echt aangenaam verrast van de combinatie stuurgevoel en weggedrag. Gezien de grote ballast die de Ranger moet kunnen dragen, is de vering eerder hard. Je moet als gevolg ietwat inboeten qua comfort, maar alles blijft steeds binnen de normen en op cruise-snelheid valt de pick-up zelfs echt comfy te noemen. Wanneer je in de middenconsole via een draaiknop overschakelt naar de 4×4-modus, wordt de Ranger iets minder wendbaar. Ford raadt dan ook aan deze modus niet te gebruiken bij normale rij-omstandigheden. Wanneer het echt nodig is, komt de vierwielaandrijving echter goed van pas. Het mag dan nog geen Land Rover Defender zijn, de Ranger staat ook op moeilijk terrein zijn mannetje. Een bodemvrijheid van 229 mm, een aanloophoek van 28°, kantelhoek van 35° en een maximale doorwaaddiepte van 800 mm zijn slechts enkele gegevens uit de cijfermolen. Wanneer het echt moeilijk wordt, is het mogelijk over te schakelen naar 4×4 Low Range. Optioneel is er ook een elektronisch sperdifferentieel beschikbaar dat handig wordt wanneer één van de wielen zich op ijs, in modder of in de lucht bevindt. Standaard beschikt de Ranger wel reeds over een geavanceerde tractiecontrole, die in staat is het motorkoppel te reduceren tot het niveau dat de ondergrond precies aankan. De Ranger doorstond testen doorheen woestijnen, moesonregens, rivieren en ook testen in extreme warmte en koude als op grote hoogte. De nieuwe Ford Ranger is capabel, zoveel is zeker.

En capabel is ook het minste wat gezegd kan worden over de nieuwe krachtbronnen: een 2.2-liter TDCi en een 3.2-liter vijfcilinder TDCi. Beiden zijn eerder koppelrijk afgesteld en wij gingen op pad met de 375 Nm leverende viercilinder. Dat koppel is bovendien reeds beschikbaar vanaf 1.500 toeren per minuut en het vermogen van 150 pk komt uiteindelijk los bij 3.700 krukasomwentelingen. Met een sprinttijd van 12,3 seconden naar 100 km/u is de Ranger Double Cab niet meteen een sprintbom, maar gezien zijn afmetingen en zijn 2.123 kilo’s valt deze chronotijd evenmin traag te noemen. Ter volledigheid vermelden we even de Defender-verslindende topsnelheid van 175 km/u, maar belangrijker bij de Ranger is het maximale sleepvermogen van 3.350 kilogram en de maximale toegelaten massa van 3.200 kilogram. Echt verfijnd kunnen we het schakelwerk met de manuele zesbak verre van noemen, maar de bestuurder moet alvast een stuk minder trekken en sleuren dan bij sommige van zijn concurrenten. Bij lage toerentallen bereiken storende trillingen al eens het dashboard, maar eens op snelheid valt op met welk gemak de Ranger een al dan niet hoge snelheid aanhoudt. Belangrijk is ook dat Ford erin slaagde het verbruik sterk te drukken: volgens de brochure heeft de Ranger nood aan 8,5 liter/100 kilometer en ook bij ons kwam het verbruik na een uitgebreide testweek onder de 10 liter. De Ranger heeft immers een tussen de tellers geplaatste verbruiksteller die ondanks zijn iets minder handige bediening met arm doorheen het stuurwiel ‘slechts’ 9,4 liter aanduidde.

Naast het binnen de perken blijvende verbruik is de Ford Ranger in te schrijven als lichte vracht, wat ook alweer scheelt voor zij die overwegen de pick-up op hun oprit te parkeren. En dat kan bovendien vanaf 23.095 euro, het bedrag dat goed is voor de Ranger 2.2-liter TDCi Super Cab XL. Elektrisch bediende ruiten vooraan, elektrisch bediende en verwarmde buitenspiegels en een radio/CD zijn hierbij standaard. Net als de talrijke veiligheidssystemen waaronder ESP, tractiecontrole, anti-slingersysteem voor aanhangwagens, Roll Over Mitigation, Load Adaptive Control, Hill Start Assist en een afdaalhulp. Bij de 25.395 euro kostende XLT beschik je eveneens over lichtmetalen velgen, automatische koplampen en ruitenwissers, een airco, cruise control, USB- en bluetooth. De Limited-uitvoering van onze testwagen zorgt er dan weer voor dat de Ranger allesbehalve moet onderdoen voor de uitrusting van zelfs prestigieuze personenwagens. Grotere 17-inch velgen, donker getinte ruiten achteraan, koelbox in de middenconsole, dual-zone automatische arico, vier elektrisch bediende ruiten, een 8-weg elektrisch verstelbare bestuurderszetel, lederen zetelbekleding en parkeersensoren zijn slechts enkele elementen van de meeruitrusting. Onze 2.2-liter Ranger Double Cab Limited gaat voor 28.635 euro de deur uit, een automaat kost 1.000 euro extra. De topuitvoering Wildtrak is enkel combineerbaar met de 470 Nm leverende 3.2-liter vijf-in-lijn en kost 30.985 euro. Opties zijn beperkt tot een metaalkleur (€413), een navigatie (€750) en enkele accessoires.

Conclusie

Met de nieuwe Ranger is Ford erin geslaagd de kloof tussen een pick-up en een doodgewone personenwagen te dichten. De Ranger blijft bruut, maar is op sommige vlakken sterk naar de verfijnde kant geëvolueerd. De nieuwe krachtbronnen bevestigen zijn bestaansreden in Europa en ook off-road is de Ranger uitermate capabel. Zowel technologisch als qua veiligheid is de Ranger volledig mee met zijn tijd en naar ons mening is de Ranger allesbehalve duur te noemen. Ben je een veeleisende zelfstandige die heel wat laadvermogen nodig heeft en ook vaak het hinterland opzoekt, dan kan je de Ranger dus onmogelijk links laten liggen.

Overzicht

+ Off-Road
+ Prestaties & Verbruik
+ Weggedrag biedt vertrouwen

– Trillingen bij lage toerentallen
– Gebrek aan zijdelingse steun

Tekst: Tim De Baets
Foto’s: Tim De Baets & Pieter-Jan Scheir